Bilirsiniz İstanbul’da yıllardır Osmancık’lı arkadaşlarımı, Çorum lisesi mezunu arkadaşlarımı, Mobil’ci arkadaşlarımı ve Türkpetrol’cü arkadaşlarımı her ay toplar onlarla muhabbet ederim. Cep telefonumda yaklaşık 2350 kişinin telefonu kayıtlıdır.
Karaman Ayrancı’lı olan Abdullah Parlar üstadımla musiki cemiyetinde sohbet ederken, Mersin Mobilgaz tesisat müdürü kaptan Salih Parlar’ı tanır mısınız? dedim. Abdullah bey tabii tanırım, o benim kardeşim Mehmet bey dedi. Hemen Salih Parlar’ı telefonla arayarak ağabeyiyle görüştürdüm. Abdullah bey biz sekiz kardeşiz Mehmet hocam dedi. Bir gün Haydarpaşa lisesine kayıt olurken kendisinden “Nevresim” istediklerini ama o yıllarda Ayrancı’da nevresimin ne olduğunu kimse bilememişti, İstanbul’da eşe dosta sora sora nevresimin ne olduğunu öğrenmiştik.
Abdullah bey sözü sohbeti çekilir güzel bir insandır. Bu yüzden “Ayrancıspor” diyerek takıldığım Abdullah Parlar üstadımı sizlere tanıtmak istiyorum.
ŞİMDİ SÖZ ABDULLAH PARLAR’DA
Karaman/Ayrancı'da 1944 yılında doğdum. 8 çocuklu bir ailenin en büyük erkek çocuğu olarak ilkokul ve ortaokulu Ayrancı'da bitirdim. Babamın demiryolları çalışanı olması dolayısıyla liseyi demiryolu burslusu olarak İstanbul Haydarpaşa Lisesinde okudum. Buradan 1962 yılında mezun olup, İTÜ Makina Fakültesine girdim.
Bu fakülte o zaman 5 yıllıktı. 1967 yılında Makina Yüksek Mühendisi olarak mezun oldum. 24 ay askerlikten sonra Kırıkkale MKE tesislerinde göreve başladım. Sonra meslek hayatım boyunca; Ankara Türk Traktör Fabrikası, Denizli'de TÜMKUR (kendi şirketimiz), Konya Tümosan Motor ve Traktör Fabrikası, Sakarya İstanbul Segman ve Gömlek Fabrikası, Çerkezköy Hema Hidrolik Fabrikası ve son olarak AKDER Akışkan Gücü Derneğinde toplam 50 yıl çeşitli görevler ifa ettim.
Bir kızım ve ondan bir erkek torunum var.
Şimdi emekliyim ve anılarımı yazıyorum. Toplam 1000 sayfayı geçen anılarımı 3 kitap halinde bastırmayı düşünüyorum.
Abdullah Parlar engin kültürel donanımını çok kısa olarak anlatmış.
Benim haftalık Çorum Haber ve Osmancık Haber yazılarımı Abdullah Parlar dahil dünyanın dört bir yanında yaklaşık 160 arkadaşıma yollarım. Pek çok arkadaşım maalesef geri dönüş yaparak yazılarım hakkına görüş bildirmezler.
Ben de onlara:
Bildiğim yerde misiniz? Bileyim..
Gördüğüm halde misiniz? Göreyim,
Ara sıra bir iki satır yazın da,
Varlığınıza şükredip sevineyim… diyerek sitem ederim.
Abdullah Parlar üstadım, her yazıma halimi, hatırımı sorarak teşekkür eder.
Abdullah Parlar sık sık eşi Gülşen hanımla beraber Anadolu’nun çeşitli ören yerlerini gezer ve beni de bilgilendir.
Kısaca Suriye seyahatini de anlatmıştı.
Hema traktörün Suriye’li bir traktör bayisi vardı adı Şerif Saki idi. Fabrikaya geldiği zaman bizim misafirhanede kalırdı. Traktör işi biraz zorlanıyordu, “acaba bizim hidrolik direksiyonlar, hidrolik pompalar Suriye’de satılabilir miydi?” diye merak ettim.
Suriyeli bayimiz de ilgi duydu. Şam’da açılan bir fuarı dikkate alarak Suriye’de müşteri aramaya karar verdik.
2004 yılı Mayıs ayında bir program yaptık. Önce Şam’a gidiyoruz, sonra Halep, daha sonra Lazkiye’ye gideceğiz. Suriye traktör bayimiz olan Şerif Saki’nin ailesi aslında eski bir Osmanlı ailesi imiş. Bizi evlerine davet ettiler. Annesi halis İstanbul Türkçesi konuşuyordu. Şam’da o tarihe kadar orada kurulmuş olan sanayi fuarını ziyaret ettik. Epey Türk firması vardı. Fuarda tanıştığımız bir firmanın Halep’teki merkezine gittik.
Halep’teki iş yerlerinde İstanbul’daki Perşembe pazarı usulü her şey vardı.