İnsanların hayatını çizmesinde en önemli rolü anneler oynar. Çocuklar için anneler rol modeldir. Annelerin olduğu, onun kokusunu duyan, kollarına sarılan çocuklar şanslıdırlar.
Annesiyle zaman geçirme nimetine ulaşan çocukların ne kadar büyük nimetlere sahip olduğunu anlamak gerekir. Öyle nimet ki, hatanı affeden, babadan koruyan, korkuyu yok eden, hastalandığımızda dertlenen, ağlarsa gerçek ağlayandır, saçlarını tüm varlığını evlatları için feda edendir anneler.
Çoğumuz annemlerin günlerini kutlarlar. Ellerini öperler. Onlarla tatlı sohbet ederler. Bir günlüğüne de olsa yüzler güler, gönüller okşanır, çiçekçilere para verilir çiçekler sunulur” yavrum gerek yoktu “ der.
Gerçekten ağlatıyorsak annelerimizi solacak çiçeğin ne anlamı var? Adettendir diyerek, komşular annesinin gününü bile kutlamadı demesinler diye çiçek yaptırılmış neylesin anneler çiçekleri?
Annelere verilecek çiçekler ders çalışmak, ahlaklı olmak, dürüst olmak, yalan atmamak, onların parasıyla sigara içmemektir.
Öğretilerini uygulamaktır. Anneleri üzmemektir. Onların yüzlerine öfkeyle kızgınlıkla bakmamaktır. Annenin derdiyle dertlenmektir. İyi ki seni dünyaya getirmişim, sen olmasaydın nice olurdu hallerim yavrum diyorsa, dediyse, hayır duasına nail olmuşsa insan annesine en büyük hediyesini vermiştir.
Anne ovada güneşin altında çapa yapar, akşam eve yorgun argın gelir, yemek yapar, evladı ise gezer, yemekte, ev işlerinde yardımcı olmaz ise annesinin gününü kutlamış kutlamamış önemsemez eli öpülesi anneler.
Dahası ovadaki annenin evladı okul yerine okulla alakası olmayan yerlere gider, paraları boşa harcarsa annesini ne kadar sevdiği ortadadır.
Annesinin hayır duasını alan evlat olunur, vefatından sonrada ömrünün sonuna kadar hatırasına leke sürmeyen çocuklara ne mutlu…
Sabahları elimi yüzümü yıkamadan hiçbir nimeti yemem içmem. Ekmeğe hürmet ederim. Ekmeği ters koymam. Ters konmuşsa düzeltirim. Sigara içmem. Büyüklerimin ellerini hep öperim.
Annemin çok konuştuğu kişileri gördüğümde hürmet eder, halini hatırını sorarım, en değerli mirası yaptıklarını duydukça “gururlanırım”. Yoksulluğu yaşadı, ömrünün sonuna doğru ferahladı.
Gül almadım yine alamayacağım, ama bu sene özel olarak kabrine giderek çok sevdiği Kuranı Kerimi okuyacağım. Onun için çok değerli olan çocukları sevindireceğim.
Yollarda ihtiyar görürsem arabama alacağım. Herkesin annesini iyidir. Anneler bağırıyorsa bırakın bizlere bağırsınlar.
Annelerin yüreklerinin yüzde biri bulunsun isterdim kendimde ama yok. Kocaman oğlunun başını koklayan, öpen insan bunlar. Annelerdir özeldirler, kızmazlar, bağırmazlar, paylaşırlar.
İnsanlardan hazreti Âdem’le Havva’dan başkalarının anneleri vardır. Elini öpmek isterim mümkün değil.
Aziz hatırana kötü söz söyletmedim buda benim sana anneler günü hediyemdir. Kabul et anne.
Beni nasıl bıraktıysan öyleyim. Rahmeti rahime emanet edenden beri de aynıyım.
Annesiyle zaman geçirme nimetine ulaşan çocukların ne kadar büyük nimetlere sahip olduğunu anlamak gerekir. Öyle nimet ki, hatanı affeden, babadan koruyan, korkuyu yok eden, hastalandığımızda dertlenen, ağlarsa gerçek ağlayandır, saçlarını tüm varlığını evlatları için feda edendir anneler.
Çoğumuz annemlerin günlerini kutlarlar. Ellerini öperler. Onlarla tatlı sohbet ederler. Bir günlüğüne de olsa yüzler güler, gönüller okşanır, çiçekçilere para verilir çiçekler sunulur” yavrum gerek yoktu “ der.
Gerçekten ağlatıyorsak annelerimizi solacak çiçeğin ne anlamı var? Adettendir diyerek, komşular annesinin gününü bile kutlamadı demesinler diye çiçek yaptırılmış neylesin anneler çiçekleri?
Annelere verilecek çiçekler ders çalışmak, ahlaklı olmak, dürüst olmak, yalan atmamak, onların parasıyla sigara içmemektir.
Öğretilerini uygulamaktır. Anneleri üzmemektir. Onların yüzlerine öfkeyle kızgınlıkla bakmamaktır. Annenin derdiyle dertlenmektir. İyi ki seni dünyaya getirmişim, sen olmasaydın nice olurdu hallerim yavrum diyorsa, dediyse, hayır duasına nail olmuşsa insan annesine en büyük hediyesini vermiştir.
Anne ovada güneşin altında çapa yapar, akşam eve yorgun argın gelir, yemek yapar, evladı ise gezer, yemekte, ev işlerinde yardımcı olmaz ise annesinin gününü kutlamış kutlamamış önemsemez eli öpülesi anneler.
Dahası ovadaki annenin evladı okul yerine okulla alakası olmayan yerlere gider, paraları boşa harcarsa annesini ne kadar sevdiği ortadadır.
Annesinin hayır duasını alan evlat olunur, vefatından sonrada ömrünün sonuna kadar hatırasına leke sürmeyen çocuklara ne mutlu…
Sabahları elimi yüzümü yıkamadan hiçbir nimeti yemem içmem. Ekmeğe hürmet ederim. Ekmeği ters koymam. Ters konmuşsa düzeltirim. Sigara içmem. Büyüklerimin ellerini hep öperim.
Annemin çok konuştuğu kişileri gördüğümde hürmet eder, halini hatırını sorarım, en değerli mirası yaptıklarını duydukça “gururlanırım”. Yoksulluğu yaşadı, ömrünün sonuna doğru ferahladı.
Gül almadım yine alamayacağım, ama bu sene özel olarak kabrine giderek çok sevdiği Kuranı Kerimi okuyacağım. Onun için çok değerli olan çocukları sevindireceğim.
Yollarda ihtiyar görürsem arabama alacağım. Herkesin annesini iyidir. Anneler bağırıyorsa bırakın bizlere bağırsınlar.
Annelerin yüreklerinin yüzde biri bulunsun isterdim kendimde ama yok. Kocaman oğlunun başını koklayan, öpen insan bunlar. Annelerdir özeldirler, kızmazlar, bağırmazlar, paylaşırlar.
İnsanlardan hazreti Âdem’le Havva’dan başkalarının anneleri vardır. Elini öpmek isterim mümkün değil.
Aziz hatırana kötü söz söyletmedim buda benim sana anneler günü hediyemdir. Kabul et anne.
Beni nasıl bıraktıysan öyleyim. Rahmeti rahime emanet edenden beri de aynıyım.