Acı ekmek Almanya…
Herkesin yaşadığı hayat, sorunları kendine denir ya, işte biz ülkemiz dışında olan, ekmeğini yaban ellerden kazanan insanlarımızın dertlerini, sorunlarını biliyor muyuz?
Bende biraz ALAMANCI dedikleri hayatı kıyısından yaşayanlardanım… Babam O ülkeden bizlere ekmek yedirdi… Ama ben hiç gitmedim… Görmedim…
Bize düşen payı baba hasretiydi… Anamın bizi tek başına yetiştirmesiydi…
Bu hafta içerisinde Almanya’da yaşayan iki aile ile sohbetimizin konusu oradaki hayatlarıydı… Biri memleketlim, diğeri okul arkadaşımdı…
Okul arkadaşımda, Memleketlimde aynı endişeleri yaşıyorlar… Bende derinden etkilendim...
Biz KAYBOLUYORUZ diyorlar…
Her iki ailenin çocukları da oldukça düzgün Türkçemizi konuşuyorlar…
Çocukları Orada doğmuşlar, aileleri onlara buradan gittikleri zamandaki kültürümüz ne ise onu vermişler… Geleneklerimize ve oradaki sosyal ortamın getirdiklerine göre en iyi şekilde evlatlarını yetiştirmeye çalışmışlar… Yetiştirmişler...
Başarılı da olmuşlar… Gördüğüm bu…
Endişeleri aynı ve beni de çok kaygılandırdılar…
Tarsuslu olan Caner Bey sosyal medyada aracılığıyla köyünde, köylüleri ile bir araya gelip, köyünde şenlik düzenlemenin peşinde… Beklide ilk kez birbirlerini görecekler… Heyecanı deseniz görülmeye değerdi… Takdir edilesi bir girişim...
Ülkemizden taşıdıkları değerlerimizi öyle güzel saklamışlar ki, buralarda düzenin bozduklarına bozmadan yaşatmışlar…
Dışarıda yaşayan insanlarımız bizlere, bizi yeniden öğretecekler… Anlaşılan o…
Arkadaşımın çocukları da orada doğmuş ve çocuklar o ülkenin vatandaşları olmuşlar…
Caner bey’in bir sözü beynime kurşun gibi dokundu…
‘’Ben kardeşlerimin yanına geliyorum, benim çocuklarımın kimin yanına gelecekler…’’
Ellerine geçen her fırsatı çocuklarını ülkesinden, benliğinden kopmasın diye kullandıklarını anlattılar…
Arkadaşım, bizden sonraki nesil için endişeliyim diyordu… Onların bağı nasıl kurulacak, unutacaklar, unutulacaklar tasasını yaşıyorlardı...
Ülkemize gidip gelirken maddi açıdan da zorlandıklarını, dış ülkelerin insanlarına yapılan kolaylıkların, kendi insanımızın faydalanamadığından yakındılar…
Vize ücretlerinin pahalılığı, uçak biletlerinin fazlalığından yakındılar…
Sık gelmek istediklerini fakat uygulanan işlemler ve maddiyatın engel olduğunu vurguladılar…
Çeşitli dernekler oralarda benliğimizi yaşatmaya çalışıyorlarmış…
Benim dikkatimi çeken her cemaatin ve diyanetin de ayrı, ayrı cami açması ve ayrı cemaatlerinin olması garibime gitti…
Politikalarını da camilerden mi yürütüyorlar diye de düşünmeden geçemedim…
Askerlik bedellerinin fazla olduğu için Alman vatandaşlığına geçenlerin olduğunu anlattılar…
İki arada bir derede kalmanın burukluğu var içlerinde…
Bir kıyısından Alamanacı olsam da bu yaşananları, endişeleri aklımın ucundan dahi geçirmemiştim…
Devletimiz Suriyeliler kadar ekmek peşindeki, gurbette yaşamak zorunda kalan insanlarımıza ne zaman sahip çıkacak?
Almanya’da yaşayanların anlattıkları bunlar ve çok daha fazla sorunları var... Diğer ülkelerde olanlarında durumu aynı olsa gerek…
Başbakan oralardan oy toplamak adına vaatlerde bulunuyordu… İnşallah vaatte kalmayıp gerçeğe dönüşür…
Oy toplama adına değil kalıcı çözümlerin üretilmesi gerekmektedir...
Kalın sağlıcakla__Onlarda Bizim__