Bayram kelimesi aklımıza güzel şeyler çağrıştır.
Şimdilerde ne kadar çok duyuyoruz değil mi? Nerede eski O BAYRAMLAR diye?
Güzel olayları hep bayram kelimesi ile özdeşleştiriveririz hemencecik.
Evet, gerçekten bayram özlenen, beklenen, çağrılan hayatımızın güzel anılarıdır da ondan.
Hayattaki bazı şeyleri düzeltmek, onarmak için bayramın gelmesini bahane olmasını beklerdik eskiden.
Öyle biliriz. Öyle yerleşmiş içimize.
Küserler ama barışmak için bayramı beklerdi insanlarımız.
Aileler kucaklaşmak, kavuşmak için hiç olmazsa bayramı bekler gün sayardı...
Birliktir beraberlikte hep bayram olur hayat.
Güzelliktir, hoşluktur.
Hep zihnimiz bunları çağrıştır. Güzel şeyleri de içine BAYRAMI yerleştirir anlatırız. Öyle de bellemiştik.
Neler oldu da güzellikler unutulmaya yüz tuttu?
Çağın getirdikleri olsa gerek bunları ve aile kavramını çok özler olduk.
İnsanlar, TEKİLLEŞTİKÇE bayramların da manası farklılaştı… Bayramları YİTİRDİK.
Anlamı değişti.
Aile birliği yok oldukça, aile içi bağlar tanınmaz hale geldi.
Boşanmalar çoğaldı.
Aile yapısı dağıldı. Aile ocakları söndükçe, bağlar da kül oldu.
Böylelikle bayramlar da yozlaştı. Eskiler özlenir hale geldi. Ondandır belki nerede o eski bayramlar dememiz.
Bayramın anlamını özleyenler ise kendini tatile çıkardı. Aile özlemiyle belki de tatilde avunur oldu.
Bayram da artık tatil demek oldu.
***
Bir de bilinmeyenler kimsenin görmediği şeyler vardır. Zamane bayramları olsa gerek.
Babası ve anası olmayanlar ve dağılmış aileler var ya işte onlara bayram zehir olur.
Bir de sevdiklerini kaybedenler var ya onlar, bayram ve özel günler hiç gelmesin isterler.
Bayramın adını bile duymak istemezler.
Mesajlar anlamsız gelir.
Büyüklerin gözü kapıda kaldı, zil sesi beklenirken de, yürekler burkuluyor, gözler nemleniyor, hüzün sarar oldu dört bir yanı.
Mezar taşları öpülürken, toprağı gözyaşları ile sulanırken de kokusunu duyarlar mezar toprağından sevdiklerinin.
Bazen kapıların arkasında gözlenenler için gözyaşları isyan eder. Aslında özlenenler beklenir. Özlemler depreşir. Adı da bayram olur. Nerede o eski bayramlar diye özlemler çağrılır.
Aslında ÖZLENEN bayramlar değil kül olan aile bağlarıdır.
Özlemler aile sevgisinedir. Hiç bir sevgi ile eşlenemeyen aileyedir…
Hep eski bayramlar denir anlatılır, özlenir ya özlenen aslında yitip giden aile hayatıdır.
Gözyaşlarımız yitirdiklerimize akar durur.
Eskiyi özleyeceğimize bağları güçlendirsek bu özlemler olmayacak sanki.
Bir düşünün ne dersiniz?
Onun için biraz sessiz kutlayın olmaz mı?
Madem bayram iyilik güzellik.
İyilik edin o zaman unutmadıysanız.
Kalın Sağlıcakla__Bayram Tadında__Meyrem’ce
