Sözcükler neler anlatır bize? Onlar olmasa ne yapardık acaba? Konuşmadan durabilir miydik, susarak anlaşabilir miydik?
Bazen kelimeler kifayetsiz kalmaz mı hayatımızda? Konuşsak olmaz, sussak olmaz... Ama bir şekilde bilinçaltımızda dahi olsa anlaşamaz mıyız? Ya da rüyalarımızda anlatmak istediklerimizden bahsetmez miyiz? Kim bilir bazen gözler anlatır her şeyi. Bir bakış güldürür de ağlatır da bizi...
Kimseye güvenmemeliyiz, ne kadar başarılı olursak olalım bir gün hayal kırıklığı yasabileceğimizi unutmayalım. Siz mavinin hikayesini bilir misiniz? Mavi renklerin en güzelidir ve herkes ona gıpta eder, herkes onunla konuşur, hayrandır ona. Umut ondadır, mutluluk ondadır. Fakat bir gün maviyi de yok edebilecek bir güç çıkar gelir. Kimdir o tabi ki de rüzgâr o güzelim mavi gökyüzü ve deniz bir anda gri olur. Tüm güzelliği kaybolmuştur mavinin çok sinirlenir. Ve rüzgâra sorar neden benim güzelliğimi bozdun? Rüzgâr sakince cevap verir sen koskoca mavisin oysa ben basit bir rüzgarım rengim bile yok sana nasıl zarar veririm ki? Mavi durmaz der ki peki benim kadar hayatı simgeleyen başka bir şey gördün mü? Anında yanıt gelir hayat diye bildiğin nedir senin der maviye. Mavi de güzelliğin yansıması diye cevap verir. Ve rüzgâr döner peki gerçek nedir der ve uzaklaşır. Mavi şaşırır kavrayamaz bir anda neden renginin solduğunu. Rüzgârı düşünür gerçek odur oysa bir anda gelir ve tüm rengini alıp götürmüştür. O da aslında diğer renkler gibi
Solabileceğini anlar. Kaldı ki renkler bile konuşarak kelimelerle anlaşır, biz neden anlaşamıyoruz. Düşüncelerimizi karşımızdaki insanlara söylesek bizden ne kaybolur ki. Her şey çok güzel görünse de belki bizi de bir rüzgâr alıp savurur ve biz de hayal kırıklığı yaşarız.
Hep bir amaç peşindeyiz oysa konuşurken bile kelimeleri özenle seçer mükemmel olmak için çabalarız. Ama biliriz ki ne yaparsak yapalım gerçeklerden uzaklaşamayız. Çünkü hayat biraz mavi biraz da gridir...
